veltir vöngum

Textamisskilningurinn mikli í Vikunni

Vikukonur drápu mig næstum í gær. Ég er ekki að grínast, ég er viss um að ef það er hægt að deyja úr hlátri þá var ég ansi nálægt því í gær og önnur ritstýran er til vitnis um það í sínu bloggi - við erum að tala um að ég vældi úr hlátri, tárin láku, ég var komin með verk aftur í hnakka af áreynslu og gat ekki komið upp einu orði. Í nýjustu Vikunni er nefnilega ansi skemmtileg opna um söngtexta, bæði erlenda og íslenska, sem hafa misskilist, t.d. hið fræga "i´m a leather face" með Natalie Imbruglia en svo fullt af misskilningi sem ég hafði aldrei heyrt áður.

Fyndnast fannst mér samt þegar mér varð ljóst að ég var "sek" um massa-misskilning sjálf, textafríkið! Textinn er úr íslenska laginu Skólaball sem Björgin Halldórsson söng fyrir margt löngu og misskilningurinn varð um þetta leyti: "... og upp að ljósastaur sér hallaði og um ennið hélt" en ég söng alltaf "upp að ljósastaur sér hallaði ofurmennið ég" - stuttu seinna er annar misskilningur sem ég spáði mikið í en held ég hafi nú oftast sungið rétt "ég missti mig og til hennar gekk" en ekki "ég missteig mig og til hennar gekk".

Spurning hvort ég skrái mig í Singing Bee eftir að hafa orðið uppvís að svona rugli!

Flokkur: Lífstíll | 28.8.2008 | 09:05 | Facebook